A room with a view!

Dit had ik jullie onthouden :)

en, zonnen vandaag!

Toch een beetje cultuur!

Deze pareltjes zijn met tientallen terug te vinden op de Milleniumbridge. Schitterend!

Met de Tower Bridge op de achtergrond!

Tate Modern!
Het is vooral Matisse die blijft hangen (nog een geluk voor de schilderijen) en dan vooral zijn levensverhaal. Over zijn werk, daar zijn ze nog niet uit. Toch maar rare planten daar in Tahiti...
Na de kunstwerken was het tijd voor wat geschiedenis.

Onze gids geeft een duidelijke uitleg over de Big Ben. Gezien het publiek niet altijd even oplettend is... af en toe eens herhalen...
Effe mama bellen

Churchill en de War Rooms, indrukwekkend.

Hamleys... spelen!!!! en lekkere cupcakes!

Voor het eten zelf voor wat cultuur zorgen (het zangtalent blijft jullie gespaard)
en nu .... slapen!

LONDON BABY!

Grappig hoe zo'n vertrek altijd hectisch verloopt en de nodige spanning meebrengt (bericht niet beluisterd, verkeerd afgesproken dus... heb ik wel de tickets in mijn valies gestoken.... ). De enige die er volledig rustig onder bleef was Alixe. Gelukkig konden we rekenen op een super chauffeur met heel veel geduld :)
Eens op de trein: getetter,  gegiechel en wedstrijdje zo snel mogelijk de batterij van de iPod leeg krijgen. Op 5 minuten van London 'Wanneer gaan we nu onder de zee?' ...?...

Het is toch even wennen om de 'tube' te nemen... Die deuren gaan toch heel snel dicht en die richtingen... Volledig 't vertrouwen van Alixe verspeeld...
Aan de andere kant... nog zo gemakkelijk, iemand die zegt welke verbinding we moeten hebben en 2 haltes op voorhand ons verwittigt wanneer we moeten uitstappen.

Na 9 ritten gaat Yaelle spontaan rechts staan op de roltrap (na een sprintje roltrap lopen, wat geeft dat?) en met heel veel spijt 'waarom plaatsen ze die bordjes in het midden? T zou een super glijbaan zijn!'

Na een lekkere spaghetti bij Jamie op zoek naar de Tempels! Ik vermoed dat Alixe het liefst zou hebben dat alle steden hetzelfde grondplan hanteerden, kwestie van de winkels iets makkelijker terug te vinden.

En! Ze hebben het gedaan! (ge wilt de discussie vooraf niet weten...) Trouwens, super service!

Billy... geen woorden voor ('t zou natuurlijk ook kunnen zijn dat ze te moe waren...)
Binnen de 2 minuten lagen ze te slapen, dromend over...

Nog 4x slapen!

Het is bijna zo ver. Enkele dagen Londen met Alixe en Yaelle. Alixe is al een maand aan het nadenken wat ze zeker moet meenemen in haar valies. Dat het een grote valies moet zijn, dat staat vast. Ze heeft er absoluut geen zin in om met duizend kleine zakjes terug te keren!
Het programma: niet te veel musea (dat doen ze wel op een andere keer), A&F (belangrijkste activiteit in Londen blijkbaar), Big Ben en de Tower Bridge (want 't schijnt dat dit wel de moeite is). Voor de rest kuieren, luieren en waarschijnlijk veel tetteren.
Wordt vervolgd...

een vrijdagavond...

2 dames op bezoek voor het weekend. Nini 15 en Alixe 8. En geloof het of niet, maar ze vullen elkaar supergoed aan.
Bon, vrijdagavond dus. Het begint al goed. Via sms vernomen dat Nini de trein neemt om 16u35. Even snel controleren, ze komt dus aan om 17u. Mijn oog valt op de trein van 16u37, een stoptrein met aankomst om 17u25... hoe het afloopt kunnen jullie al inschatten zeker... De uitleg: het perron was dichter.
Alixe ophalen, even Juliette vertroetelen (pols gebroken na val of sprong van het speelhuisje, de versie wijzigt, afhankelijk van de reacties op het verhaal) aperitiefje nemen en dan uitgeput... geen zin meer om te koken. Frieten? Frietkot? Eénstemmig JA!
Een massa wachtenden voor ons als we het frietkot binnenstappen. Alixe hijst zichzelf op een barkruk en begint aandachtig de menukaart te bestuderen. Nini begint een gezellige babbel met mij. Even met haar de plannen van de avond bespreken. Aja, nog een kadootje maken voor Malou, voor het babybezoek van morgennamiddag.
Reactie van Alixe: 'Caro maakt alles zelf'. Een snelle blik van mij in haar richting, een zweem van een glimlach op mijn gezicht. 'Doudou's, kleren, stoelen' mijn blik flitst in haar richting. Mijn glimlach is verdwenen. Intussen luistert iedereen mee naar de geanimeerde opsomming. Alixe, nog altijd haar blik gericht op de menukaart 'soep, tafels, bedden, zelfs haar lakens maakt ze zelf'. Vanuit de rij buigt er zich een man naar voor om mij eens te bekijken...
Ik 'Alixe!' Zij, zich van geen kwaad bewust, rukt haar ogen los van de menukaart, 'g'ebt toch uw lakens zelf gemaakt?'. Ik (nu niet de juiste moment om dit uit te leggen) neem mijn toevlucht tot afleiding 'Wat wil je eten?' Zij na 5 minuten de kaart bestudeert te hebben: 'een pak frieten met ketchup'.
Morgen maken we het goed. Grote groentenschotel om een beetje te antioxideren...

het vervolg...

Juliette's laatste woorden gisterenavond en de eerste deze ochtend waren 'ik wil wel een KOE melken é'... Om 9u00 vol goede moed richting de melkkamer...

Na eerst de kalfjes eten gegeven te hebben... en 'die emmer is wel zwaar hoor'... op weg naar de KOE.

Eén blik in de richting en met een 'die zijn toch wel een beetje groot é Caro' heeft ze wijselijk besloten de paarden eten te geven...

Maar eerst nog e knuffel aan de hond.

Dat was leuk... 'mag dit vanavond nog eens????'

Terwijl ik in de zon genoten heb van een leuk boek, heeft Juliette klasje gespeeld met de kalfjes. Gezien ze flink geweest zijn en goed opgelet hebben (ze heeft er wel ééntje moeten straffen) kregen ze hooi als beloning.

Momenteel zit ze al een uur gefascineerd te kijken naar het melken. Zelf melken... hmm daarover hebben we het niet meer gehad...

some quality time with Juliette

Een weekendje boerderij in Normandië samen met Juliette, 5 jaar en wil koeien melken!!! Na 50 km (we hebben België nog niet verlaten), 'nu hebben we al ver gereden é, ik denk dat ik de boerderij al zie', zucht nog 400 km voor ons...

Na een picnic in de regen, rijden we Rouen binnen: 'zeg Caro, dat is hier precies niet Gent é'...

Nog een 20 km te gaan en we rijden door de bossen: 'ah, dat is hier waarschijnlijk Merelbeke'...

Als we uiteindelijk de boerderij naderen (na 450 km gekwebbel) zegt ze laconiek: 'ik denk dat ik morgen die koe ga melken want die ligt waarschijnlijk nu al te slapen 23u00'.

Le Vorcint. Hier logeren we (een locatie met lokaal aanzien blijkbaar...)

Na een zalige nachtrust heeft ze deze ochtend eerst kennis gemaakt met de kalfjes... 'zoooooooooo schattig Caro'.

Heeft ze vriendschap gesloten met de hond. Die vindt ze de liefste van allemaal (allé, Nemo is ook nog lief).

Domaine de Fontigny: familiefeestje...

dezelfde naam dat creëert een band...

voor het slapen gaan nog de kalfjes eten geven.

Morgen een KOE melken (ze heeft tot nu toe enkel de kalfjes van dichtbij gezien... ik ben benieuwd)